วิวาห์จำนน

สวัสดีค่ะ

นิยายเรื่อง "วิวาห์จำนน" รวมอยู่ในซีรีส์ "เจ้าสาวที่กลัวฝน" ที่ไรต์ร่วมงานกับนักเขียนคนอื่นๆ อีกหลายคน  เราตั้งเป็นกลุ่มชื่อ "Make a book -ทีมทำมือ" นะคะ ซีรีส์ชุดนี้มีกำหนดวางขายที่เมพในเดือนตุลาคม 2564 นี้ค่ะ ก่อนวางขายจะนำมาลงให้อ่านเป็นตัวอย่างก่อนประมาณ 50% นะคะ และเมื่อวางขายแล้วก็จะลงแบบติดเหรียญจนจบค่ะ

ถ้าสนใจ อยากติดตามอ่าน รบกวนกด Favorite เอาไว้นะคะ ขอบพระคุณมากค่ะ

สีลตา

---------------------------------------------

วิวาห์จำนน

โดย...สีลตา

- - - - - - - - -

เอวิตราคิดเพียงอย่างเดียวว่า หล่อนต้องช่วยเหลือน้องชาย เพราะเหลือกันแค่สองคนพี่น้องเท่านั้น

หล่อนจึงเจรจากับเจ้าหนี้แทนน้อง หวังเพียงว่าเขาจะเห็นใจ และยอมให้หล่อนผ่อนชำระ

ทว่าที่หล่อนไม่รู้...คือ หนี้ที่ว่าก้อนโตกว่าที่คาด

ลำพังแค่เงินเดือนผู้จัดการฝ่ายการตลาดของหล่อนคงไม่มีปัญญาจ่าย

เมื่อยังมีภาระอื่นๆ ที่ต้องรับผิดชอบ ไหนจะค่าผ่อนบ้าน ค่าใช้จ่ายรายเดือน

ดังนั้นเมื่อเจ้าหนี้ยื่นข้อเสนอ "ซื้อตัว" หล่อน

เอวิตราจึงตกลงโดยมิได้สำเหนียกว่า "ซื้อตัว" ของเขามีความหมายตรงตัว

. . .

- เ ข า ต้ อ ง ก า ร ตั ว ห ล่ อ น . . . มิ ใ ช่ เ งิ น -

- - - - - - - - -

“ว่าไงครับ...” เสียงกระซิบถามที่ดังริมหูทำให้เอวิตราสะดุ้ง จากนั้นอาการร้อนวูบจากจุดที่ริมฝีปากร้อนแตะบางๆ ก็ลามไหลไปตลอดทั้งร่าง หล่อนเอียงหนีแต่กลับยิ่งเปิดเปลือยลำคอขาวผ่องโดยไม่รู้ตัว

อธิติใช้จมูกซุกไซ้ลำคอระหง สูดกลิ่นหอมของเนื้อสาวจนเต็มปอดก่อนจะขบเม้มเนื้ออ่อนด้วยริมฝีปากเบาๆ

“อย...อย่าค่ะ...”

เสียงห้ามจากปากหญิงสาวเหมือนดังมาจากที่ไกลๆ ไม่รู้ว่าหล่อนพูดเบา หรือเพราะใจเขาไม่อยากได้ยิน คนตัวโตจึงยังคงซุกไซ้ไปตามลำคอ ทั้งขบเม้มสูดดมกลิ่นหวานหอม แต่ก็ยังไม่หนำใจ มือแข็งแรงเลื่อนจับปลายคางมนมิให้หันหนีไปไหนก่อนจะบดริมฝีปากลงไปอย่างหนักหน่วงตักตวงเอาความหวานทุกหยาดหยดจากกลีบปากนุ่ม และแทนที่ด้วยความร้อนแรงแห่งอารมณ์ที่หลับใหลซุกซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่ในกายหล่อน

นานเท่าไรเอวิตราไม่แน่ใจ ทว่าเมื่อริมฝีปากบวมเจ่อเป็นอิสระ หล่อนก็รีบละล่ำละลักเอ่ยคำก่อนที่จะหมดโอกาส

“ร...เรา...” หล่อนพูดพลางหอบ “ยัง...ไม่ได้ตกลงกันเลย”

“ตกลง?” เขาย้อนถาม เอวิตราเห็นรอยยิ้มตรงมุมปาก แต่นั่นก็ยังไม่ร้ายเท่าประกายวิบวับในดวงตาคมปลาบที่จ้องมองห่างไปไม่ถึงคืบ “แค่คุณ...ตกลง” เขาเน้นคำสุดท้าย “ก็พอแล้ว...เราไม่มีอะไรต้องตกลงกันอีก”

พูดจบคนตัวโตก็ทำท่าจะก้มหน้าลงมาจูบอีก แต่เอวิตราเบี่ยงหน้าหนี คราวนี้หล่อนใช้มือกันเอาไว้อีกชั้น คนที่หมายตาลำคอขาวผ่องจึงชะงัก

“ไม่ค่ะ!” เอวิตราทำเสียงดุ “เราต้องตกลงกันก่อน หนี้ตั้งห้าล้าน”

“โอเคๆ ตกลงกันก่อนก็ได้” คนตัวโตถอนใจเสียงดัง หยุดการกระทำทุกอย่างแล้วจ้องหน้าคนที่นอนอยู่ใต้ร่างกายใหญ่โตของตนแน่วแน่ ท่าทางเหมือนตั้งใจฟังเต็มที่ แต่กลับทำเอวิตราพูดไม่ออก

“ขยับลุกก่อนไม่ได้หรือไง ฉันอึดอัด”

“ผมก็อึดอัดไม่แพ้คุณหรอกน่า”

เอวิตราขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจที่เขาพูดเท่าไร สุดท้ายอธิติก็ยอมพลิกตัวลงจากตัวหล่อนไปนอนเอกเขนกด้วยท่วงท่าสบายอกสบายใจอยู่ข้างกันนั่นเอง เขาใช้แขนสองข้างหนุนศีรษะต่างหมอนแล้วเอียงหน้ามามอง

“ฉันรู้ว่าห้าล้านเป็นจำนวนเงินที่มากมาย แต่มันก็ควรมีระยะเวลาในการใช้หนี้ เวลาเรากู้เงินแบงค์ก็ยังมีระยะเวลาผ่อนชำระเลยว่ากี่ปี”

“ห้าล้าน ห้าปี”

- - - - - - - - -

พบกัน...เร็วๆ นี้

TB